يکي از موضوع هايي که فکر من و مشغول کرده وغصه دارم مي کنه قوميت وحس شديد جدايي طلبي در بين دانشجو و جوان اين
کشور هست. اين مسئله هميشه بوده و لي چند وقتيکه اين موضوع خيلي ريشه دار و خطر ناک شده. مثلا اگر در تبريز فارسي صحبت کني و يا حداقل يک آدرس را به فارسي بپرسي با چنان بر خورد بدي مواجه مي شي که انگار دشمن قديمي و فراري و پيدا کردن .يا مثلا در استان خوزستان اين حس که تمام ايران کلاه گشادي سرشون گذاشته را کاملا حس مي کني.يا کردستان و سيستان هم همين جور .و بدتر اينکه نماد و الگوي اين دسته کشورهايي مثل ترکيه يا آذربايجان وکردستان عراق و... هست و خودشون رو جزئي جدا شده از کشور اصلي مي دونن.حضرات حکومتي هم وظيفشون رو خوب بلدن وآتيش بيار معرکه شدن
.
پ . ن: دلم بدجوري براي آناني که براي اين خاک در خاکند گرفته.با چه عشقي رفتن حالا ما بايد حسرت آذربايجان شوروي و... بخوريم.آذر بايجاني که از اول جزئي از ايران بوه و اساتيد همين حضرات از ايران گرفتنش.د
